عوامل موثر در مدت زمان رسیدن مصدومین سوانح ترافیکی به بیمارستان:مطالعه یک ساله در جنوب غربی ایران

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 استاد‌یار، مرکز تحقیقات تروما، دانشگاه علوم پزشکی شیراز، شیراز، ایران

2 پزشک عمومی، مرکز تحقیقات تروما، دانشگاه علوم پزشکی شیراز، شیراز، ایران

3 استادیار، مرکز تحقیقات تروما، دانشگاه علوم پزشکی شیراز، شیراز، ایران

چکیده

مقدمه: یکی از عوامل موفقیت در درمان، رساندن به موقع مصدوم به مرکز درمانی است. در این مطالعه به بررسی تاثیر عوامل مختلف بر طول مدت زمان رسیدن مصدوم به بیمارستان پرداخته شده است.
روش کار: در این مطالعه ی مقطعی – تحلیلی پرونده های مصدومین سوانح ترافیکی مدیریت اورژانس شیراز در سال 1397 به صورت سرشماری بررسی شد. اطلاعات مصدومین سوانح ترافیکی مدیریت اورژانس با اطلاعات موجود در پرونده بستری در بیمارستان شهید رجایی ادغام شد. زمان های تماس، مکان و مکانیسم صدمه، سن، جنسیت، نواحی آسیب و شدت صدمه و سرنوشت مصدوم ثبت گردید. با استفاده از نرم افزار STATA نسخه 14 تجزیه و تحلیل انجام شده و آزمون ها با خطای 05/0 مورد ارزیابی قرار گرفتند. جهت مقایسه میانگین در چند گروه از آزمون آنالیزواریانس یک‌طرفه و جهت مقایسه میانگین در دو گروه از آزمون t دو نمونه مستقل استفاده شد.
نتایج: در این مطالعات اطلاعات 11047 بیمار بستری شده در بیمارستان ناشی از تصادفات ترافیکی مورد بررسی قرار گرفت. مردها 6/72 درصد از مصدومین را شامل می شدند. میانگین سنی مصدومین 6/33 سال بود. میانگین زمان رسیدن به بیمارستان در زنده ماندگان 7/53 و در متوفیان 48/51 دقیقه بوده است. میانگین زمان رسیدن به بیمارستان درمصدومین درون شهری 35/52 و مصدومین برون شهری 71/58 دقیقه محاسبه شد. بالاترین میانگین زمان رسیدن به بیمارستان مربوط به جنوب شرق شیراز بوده است. مکانیسم رخداد و مکان و زمان وقوع سانحه از ویژگی های تاثیر گذار بر زمان رسیدن به بیمارستان بودند.
نتیجه گیری: به حداقل رساندن زمان انتقال بیمار به بیمارستان با افزایش تعداد پایگاه های اورژانس، تجهیز خودرو های امدادی ،آموزش بیشتر به کادر درمانی اورژانس و افزایش واحدهای درمانی براساس پراکندگی مکانی وقوع حوادث ترافیکی امکان پذیر است. بنابراین تغییر رویکرد و توجه بیشتر به مسائل ترافیکی درون شهر و برون شهری شیراز احساس می شود.

کلیدواژه‌ها

موضوعات

عنوان مقاله [English]

Factors Affecting the Pre Hospital Time Intervals among Victims of Road Traffic Injuries (A One-Year Study in Southwest of Iran)

نویسندگان [English]

  • Mahnaz Yadollahi 1
  • Zahra Baniasad 2
  • Mohammadjavad Moradian 3
1 Assistant Professor of Community Medicine, Trauma Research Center, Shiraz University of Medical Sciences, Shiraz, Iran.
2 General Physician, Trauma Research Center, Shiraz University of Medical Sciences, Shiraz, Iran.
3 Assistant Professor of Health in Disasters and Emergencies , Trauma Research Center, Shiraz University of Medical Sciences, Shiraz, Iran.
چکیده [English]

One of the success factors in treatment is timely delivery of the injured to the treatment center. The aim of this study was to investigate the effect of different factors on the response time to traffic jams. In this cross-sectional-analytical study, the cases of traffic accidents injured by Fars emergency management were censored. Identify the injured and his case was merged with the admissions record of Shahid Rajaie Hospital. Early diagnosis and external causes were recorded in accordance with the International Standard Classification of Diseases. Using STATA software version 14, the analysis was performed and the tests were evaluated with a 0.05 error. One-way analysis of variance was used to compare the means in several groups and t-test of two independent samples was used to compare the means in the two groups. In these studies, 11047 patients admitted to the hospital due to traffic accidents were investigated. Men accounted for 72.6% of the injured. The average age of injuries was 33.6 years. The average response time in the survivors was 53.7 and in the deceased 51.48. The average response time for in-city injuries was 52.35 and the extra-urban injuries were 58.71. The highest average response time was in southeastern Shiraz. The mechanism of occurrence and the location and time of the accident occurred as a feature that significantly affected the time of arrival at the hospital. Minimizing the time of patient's transfer to the hospital is possible by increasing the number of emergency bases, equipping relief vehicles, providing more training to emergency medical staff and increasing the number of hospitals based on the spatial dispersion of traffic accidents which requires more attention to traffic problems inside and outside the city of Shiraz.
.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Traffic Accidents
  • Response Times
  • Prevention

مراجع

-فرشیدی، م. عبدی، ا.ن. رحیمی شافعی، م. و صالحی س.، (1392)، "عوامل مرتبط با تاخیر قبل از بیمارستانی شروع درمان بیماران سکته قلبی حاد.‎ مجله پزشکی هرمزگان"، سال هفدهم، شماره اول.
-محرابیان، ف. ک. محمدی، ف. محمدی، ل.، (1385)، "زمان رسیدن به محل حادثه توسط اورژانس 115 استان گیلان"، مدیریت بهداشت و درمان، صص.22-13.
 
-Al-Shaqsi SZK., (2010), “Response time as a sole performance indicator in EMS: Pitfalls and solutions”, Open access emergency medicine: OAEM.
-Bigdeli M. Khorasani-Zavareh D., Mohammadi R., (2010), “Pre-hospital care time intervals among victims of road traffic injuries in Iran”, A cross-sectional study, BMC public health, 0(1), 406.
-Boyd DR, Cowley RA., (1983), “Comprehensive regional trauma/emergency medical services (EMS) delivery systems: the United States experience”, World journal of surgery, pp.149-57.
-Dadashzadeh A, Dehghannejhad J, Shams S. Sadegi H., Hassanzadeh F., Soheili A, et al.,  (2016), “Situation of response and transport time in pre-hospital traumatic patients from scene to hospital in Tabriz–Iran”, Journal of Urmia Nursing And Midwifery Faculty, 14(8), pp.728-737.
-Garner AA, Mann KP, Poynter E., Weatherall A., (2015), “Dashey S, Puntis M. et al. Prehospital response model and time to CT scan in blunt trauma patients; an exploratory analysis of data from the head injury retrieval trial, Scandinavian journal of trauma, resuscitation and emergency medicine, 23(1), pp.28.
-Jaldell H, Lebnak P, Amornpetchsathaporn A., (2014), “Time is money, but how much? The monetary value of response time for Thai ambulance emergency services”, Value in health, 17(5), pp.555-560.
-Kivell P. Mason K., (1999), “Trauma systems and major injury centres for the 21st century: an option”, Health & place, 5(1), pp.99-110.
-Krug EG, Sharma GK, Lozano R., (2000), “The global burden of injuries”, American journal of public health, 90(4), pp.523.
-Lerner EB., Moscati RM., (2001), “The golden hour: scientific fact or medical, urban legend”? Academic Emergency Medicine, 8(7), pp.758-60.
-Love A., (2009), “The Principles and Practices of Trauma Nursing. RA O'Shea (Ed.)”, Foreword by Keith Potter. Elsevier, Churchill Livingstone. Price:£ 39.99, ISBN: 0443064059. Churchill Livingstone.
-Murray CJ, Lopez AD., (1997), “Alternative projections of mortality and disability by cause 1990–2020”, Global Burden of Disease Study. The Lancet. 349, pp.1498-1504.
- Newgard CD, Sears GK, Rea TD, Davis DP, Pirrallo RG, Callaway CW, et al., (2008),
“­The Resuscitation Outcomes Consortium Epistry-Trauma: design, development, and implementation of a North American epidemiologic prehospital trauma registry”, Resuscitation, 78(2), pp.170-8.
-Yadollahi M. Ghiassee A. Anvar M, Ghaem H. Farahmand M., (2017), “Analysis of Shahid Rajaee hospital administrative data on injuries resulting from car accidents in Shiraz”,
Iran, 2011–2014 data, Chinese Journal of traumatology, 20(1), pp.27-33.
-Yasunaga H. Miyata H. Horiguchi H. Tanabe S. Akahane M. Ogawa T. et al., (2011), “Population density, call-response interval, and survival of out-of-hospital cardiac arrest”, International journal of health geographics. 10(1), pp.26.
-Zare M. Kargar S., (2006), “Evaluation of prehospital care in management of traumatic patients referred to Shahid Rahnemoun and Afshar Hospitals of Yazd”, JSSU, 13 (5), pp.25-30.

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار