مطالعه تطبیقی جایگاه مرور زمان در مطالبه خسارت در حمل و نقل هوایی

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 گروه حقوق خصوصی دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه خوارزمی تهران

2 دانش آموخته کارشناسی ارشد، دانشکده حقوق‌، دانشگاه قم، قم، ایران

3 دانشکده اقتصاد‌، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران

چکیده

حکم مرور زمان در مطالبه خسارات ناشی از سوانح هوایی در حقوق ایران روشن نیست. در دو عهدنامه مهم بین المللی یعنی  کنوانسیون ورشو و کنوانسیون مونترال در مورد مرور زمان مطالبه خسارت حکم مشابهی وجود دارد که بر مبنای آن، اگر مطالبه خسارت در مدت دو سال از زمان­های مندرج در این دو عهدنامه صورت نگیرد، این حق زایل خواهد شد.  این مسئله در حقوق ایران پیچیدگی خاصی دارد. از یک طرف حدود مسئولیت متصدیان حمل و نقل هوایی داخلی مطابق قانون تعیین حدود مسئولیت شرکت­های هواپیمایی سال 1391 تعیین شده است. اگرچه این قانون در مورد مرور زمان سکوت کرده است ولی   ایران در سال­های 1354 و 1394 به کنوانسیون ورشو و اصلاحات آن ملحق شده است که در نتیجه،  این کنوانسیون  مطابق ماده 9 قانون مدنی در حکم قانون عادی ایران است. بنابراین، باید امکان تسری مرور زمان موجود در این کنوانسیون به قانون تعیین حدود مسئولیت شرکت­های هواپیمایی را مورد بررسی قرار داد. برای روشنی موضوع باید به سه پرسش پاسخ داده شود. اولین پرسش این است که ماهیت حمل و نقل هوایی چیست؟ چه خسارت­هایی در حمل و نقل هوایی امکان وقوع دارند؟ و  این که مرور زمان در مورد این خسارت­ها چگونه اجرا می­شود؟

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

The Limitation of Actions in alleged Aviation Damage in Comparative law

نویسندگان [English]

  • Hossein Hamdi 1
  • S.M. Sadegh Hossieni 2
  • S. E. Hosseyni 3
1 Private Law Department, Faculty of Law and Political Science, Kharazmi University of Tehran
2 Dadyar. Dadsaraye ahvaz
3 Karamooz qazayi
چکیده [English]

In Iran, the Limitation of Actions in claiming damages due to air accidents is not clear. A Similar issue in The two major international treaties, the Warsaw Convention and the Montreal Convention,  has  been determined, if an action is not brought within a period of  two years, The right to damages shall be extinguished. This limitation comes a conundrum in Iranian law. On the one hand, the liability of air carriers is distinguished based on  a domestic law. Although this lapse of time is not expressed in this law, Iran has acceded to the Warsaw Convention and its amendments in the years 1975 and 2015. For this reason, it needs to be determined  if  this limitation can be extended and come to force in dometic law. To meet this need, tree questions must be be responed. The first question is about the nature of air transport? What Damages to Air Transport Can Happen? And how does Limitation of Actions perform?

کلیدواژه‌ها [English]

  • Right to Damages
  • Limitation of Actions
  • Air Accident
  • Convention
-ابافت، ر. (1397)، "قرارداد حمل و نقل هوایی در حقوق ایران"، دو فصلنامه علمی پژوهشی دانش حقوق مدنی، سال هفتم، شماره چهاردهم، ص. 1-14.
 
-بادینی، ح.، (1384)، " فلسفه مسئولیت مدنی"، تهران، انتشارات شرکت سهامی انتشار.
 
-جباری، م.، (1390)، "حمل و نقل بین المللی هوایی"، تهران، نشر میزان.
 
-جعفری لنگرودی، م. ج.، (1380)، "فلسفه اعلی در علم حقوق"، تهران، انتشارات گنج دانش.
 
-جعفری لنگرودی، م. ج.، (1393)، " قوه قدسیه"، تهران، انتشارات گنج دانش.
 
-دیلمی، ا.، (1384)، "بررسی فقهی حقوقی مرور زمان"، قم، انتشارات پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی.
 
-ستوده تهرانی، ح.، (1395)، " حقوق تجارت"، جلد چهارم، تهران، انتشارات دادگستر.
 
-شریعت باقری، م. ج.، "برتری معاهدات بین المللی نسبت به قوانین عادی"، مجله تحقیقات حقوقی دانشگاه شهید بهشتی، دوره چهاردهم، شماره چهارم، ص. 279-305.
 
-طباطبایی، س. م. ح.، (1393)، " اصول فلسفه و روش رئالیسم"، جلد دوم، تهران، انتشارات صدرا.
 
-کاتوزیان، ن.، (1384)، "کلیات حقوق، نظریه عمومی"، تهران، انتشارات شرکت سهامی انتشار.
 
-کاتوزیان، ن.، (1386)، " الزام­های خارج از قرارداد، ضمان قهری"، جلد اول، انتشارات دانشگاه تهران.
 
-مبین، ح.، (1390)، " نظریه قابلیت استناد در مسئولیت مدنی"، تهران، انتشارات دانشگاه امام صادق.
 
-میر مدرس، س. م.، (1392)، "مفهوم و ماهیت دیه از منظر فقه و حقوق اسلامی"، مجله علمی پژوهشی فقه، سال بیستم، شماره سوم، ص. 24-52.
 
-وحدتی شبیری، س، ح.، (1385)، "مبانی مسئولیت مدنی قراردادی مطالعه تطبیقی در حقوق و فقه"، قم، انتشارات پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی.
-
-Abeyratne. R., (2015), “Regulation of Commercial Space Transport”, New York, Springer Publication.
 
-Stotler. C., (2015), “Air and Space Law in the Context of Globalization and Fragmentation”, Faculty of Law Institute of Air and Space Law, Montreal, McGill University.
 
-Clarke. M., (2010), “Contracts of Carriage by Air”, London, Lloyd’s List Law Publication.
 
-Klass. G., (2015), “Philosophical foundations of contract law”, Oxford, Oxford University Press.
 
-Dempsey, P. S., (2009), “Accidents & Injuries in International Air Law: The Clash of the Titans”, Korean Journal of International Law, institute of Air & Space Law, McGill University, Vol. Xxxiv. pp. 1-32.
 
-Leloudas, G., (2009), “Risk and Liability in Air Law”, London, Informa Publication.
 
-McBride. N., (2018), “Tort Law”, HarlowPearson Education Limited.
 
-Drion, H., (1954), “Limitation of Liabilities in International Air Law”, Hague, Springer Publication.
 
-Stone, R., “The Modern Law of Contract”, New York, Routledge Publication.
 
-Rodolfo, A., (2013), “­The Spanish Approach to the Limitation Period or Condition. Precedent in the Montreal Convention on International Air Carriage of 28th May 1999”, ­The Aviation & Space Journal. pp. 2-13.
 
-Franks, M. R. (2006), “Airline Liability for Loss, Damage, or Delay of Passenger Baggage” , Louisiana, Baton Rouge.